آبشار رنگین‌کمانی+ عکس

این شات ها متعلق به عکاسی است که پدیده‌ای خیره‌کننده در آبشار پارک ملی یوسمیتی در کالیفرنیا را به تصویر کشیده است. این پدیده لحظه‌ای زودگذر از ترکیب درست بخار آب و نورخورشید می‌باشد که فقط چند دقیقه در پایین آبشار نمایان شده است.

شهر زیرزمینی نوش آباد کاشان

برای دیدن سایز اصلی روی عکس کلیک کنید

کلید بازدید از سرزمین «اهرام» در دستان یک زن ایرانی

نخستین تور گردشگری ایرانی ها در مصر پس از گذشت 34 سال، فروردین ماه امسال توسط یک «زن» برپا شد، او در مصر به عنوان «خانم شجاع ایرانی» لقب گرفته است.

سال گذشته بود که محمود احمدی‌نژاد رئیس جمهور کشورمان در سفر به مصر و دیدار با مقامات این کشور اعلام کرد که شهروندان مصری می‌توانند بدون ویزا به ایران مسافرت کنند. در پی آن اسفندماه سال پیش نیز «هشام زعزوع» وزیر گردشگری مصر طی سفری به تهران قراردادهایی را با مقامات ایرانی از جمله رئیس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری به منظور از سرگیری سفرهای توریستی بین دو کشور امضا کرد.

غار میلیسانی (Melissani) - یونان

در افسانه های یونانی، غار میلیسانی محل زندگی فرشته ها بوده است. این غار حاوی یک دریاچه به رنگ آبی آسمانی است که بستر آن پوشیده از سنگ است و اطراف آن با درختان و جنگل های انبوهی محاصره شده. این غار در شرق کوه های Evmorfia و Agia Dynati مستقر شده است. دهانه ی ورودی غار نیز از تخته سنگ های عظیمی به رنگ سفید و قهوه ای کمرنگ ساخته شده. در درون غار نیز چندین دریاچه وجود دارد. غار یا دریاچه ی میلیسانی (Melissani)، یک غار یونانی است که در جزیره ی کیفالونیا، در شمال غربی سامی، حدود 5 کیلومتری جنوب شرقی Agia Efthymia، شمال شرقی آرگوستولی و شمال غربی پورسو واقع شده است. دریای Ionian و تنگه ی ایتاکا نیز در شرق این مجموعه جای گرفته اند. اطراف این غار با جنگل های انبوهی احاطه شده و یک کوهستان نیز در غرب آن وجود دارد. در نزدیکی دهانه ی غار، یک پارکینگ تعبیه شده که حدود نیمی از جاده ی منتهی به سامی و Agia Efthymia در قسمت شمالی جزیره را تحت پوشش درآورده است.لازم به ذکر ست که این غار در سال 1951 توسط گیانیس پیتروچیلوس کشف شد. در سال 2004 نیز سرآشپزی به نام Mamalakis در برنامه ی آشپزی خود به چندین شهر از جمله میلیسانی سفر کرد تا با دستور غذاهای مردم کیفالونیا بیشتر آشنا شود.

دره قادیشا لبنان

دره قادیشا در ارتفاع 1500 متری دریا قرار دارد و تمام زیبایی‌های طبیعت از رودخانه و کوه و درخت و گرفته تا مه و ابر و برف و باران را می‌توانید در آن مشاهده کنید.دره قادیشا از منطقه «بشری» شروع می‌شود که زادگاه شاعر بزرگ و برجسته لبنانی «جبران خلیل جبران» است.زیبایی این دره به حدی است که سازمان «یونسکو» آن را در فهرست اماکن فرهنگی و میراث بشری جهان قرار داده است.

تصاویر این دره بسیار زیبا را مشاهده کنید:

عکس های زیبای دبی

دُبِی (به عربی: دبیّ) (به انگلیسی: Dubai)‏ یکی از شهرها و شیخ‌نشین‌های هفت‌گانهٔ امارات متحده عربی است. این شهر در جنوب کشور ایران و در حاشیهٔ خلیج فارس و در شبه جزیره عربستان واقع شده‌است. دبی بیشترین جمعیت را در میان هفت شیخ‌نشین کشور امارات دارد و بعد از شهر ابوظبی بزرگ‌ترین شهر کشور امارات است.

اولین اشاره‌های تاریخی در دبی از سال ۱۰۹۵ میلادی ثبت شده‌است و اولین نشانه‌های شهرسازی در دبی به سال ۱۷۹۹ بر می‌گردد. دبی در سال ۱۸۳۳ توسط شیخ مکتوم بن بطی بن سهیل آل مکتوم به طور رسمی به عنوان یک شهر بنیان نهاده شد. موقعیت جغرافیایی مهم این شهر، باعث شد تا در قرن بیستم به یک بندر مهم تبدیل شود. در سال ۱۹۶۶ و با کشف نفت در دبی، دبی و کشور قطر تصمیم به راه‌اندازی یک واحد پولی جدید به جای «روپییهٔ خیلج» که قبلأ پول رایج بود گرفتند. کشف نفت منجر شد تا کارگران خارجی برای کار در این شهر به سرعت به آن نقل مکان کنند به طوری که در مدت بسیار کوتاهی ۳۰۰ درصد به جمعیت آن اضافه شد و آن را به یکی از منابع مهم بین‌المللی نفت تبدیل کرد. دبی جدید از زمانی که بریتانیا آن را در سال ۱۹۷۱ ترک کرد شروع به شکل گرفتن کرد.

کشور مرفهی که نامش را نشنیده‌اید

سومین در سرعت اینترنت،چهارمین در امید به زندگی و بهشت فراری‌ها از مالیات

مجله مهر: در شاخص دانلود کشورهای مختلف آندورا با سرعت دانلود ۲۳/۳۸ مگابیت در ثانیه در رده سوم جهان قرار گرفته است؛فهرستی که در آن نام ایران در رده ۱۶۵به چشم می‌خورد ! آندورا که ساکنان آن می‌توانند از یکی از سریعترین سرویس‌های اینترنت جهان استفاده کنند کلاً حدود ۴۶۸ کیلومتر مربع وسعت دارد و جمعیت آن فقط حدود ۸۴ هزار نفر است. این کشور کوچک که کمتر نامش شنیده شده  درکوه‌های پیرنه بین دو کشور فرانسه و اسپانیا قرار گرفته و به لطف آب و هوای خوب و صنعت توریسم مردمش حسابی در رفاه و خوشی به سر می‌برند. ۸۰ درصد تولید ناخالص ملی آندورا را گردشگری تشکیل می‌دهد. تنها دو درصد از زمین‌های این کشور کوهستانی قابل کشت است و به همین خاطر اقتصاد این کشور درآمد زیادی از غلات و سبزیجات کاشته شده به دست نمی‌آورد.   آندورا لاولا  پایتخت این کشور با قرار گرفتن در ارتفاع هزار و ۲۳ متری از سطح دریا مرتفع‌ترین پایتخت اروپا به حساب می‌آید. سالانه ۲/۱۰ میلیون گردشگر به این کشور کوچک می‌روند و حسابی در آنجا پول خرج می‌کنند. این کشور کوهستانی به ویژه برای ورز‌ش زمستانی موقعیت بسیار مناسبی دارد و خیلی‌ها در اروپا برای اسکی این کشور را انتخاب می‌کنند. 

یعنی همه‌ی ایرانی‌ها این قدر خوش تیپ هستند؟

(31 تصویر تازه اضافه شد) کافه سینما-پیشنهاد امیر قادری: از دست ندهید. چند روزی است جشنواره‌ی فیلم فجر تمام شده، اما تماشای تصاویر این عکاس نیویورکی مبهوتم کرد. این پیشنهاد اول هفته‌ی کافه سینماست. نگاه هنرمند آمریکایی به مردم ایران. از مجتمع‌های خرید شمال تهران تا خانم‌های مسن روستاهای کاشان. توضیحات آقای عکاس را بالای هر تصویر بخوانید و کامنت‌های مردم سراسر جهان را که پای هر عکس نقل شده، دنبال کنید. این مردم دوست داشتنی و عزیزی هستند که بازتابی در فیلم‌های کشورشان، به همین سادگی و صداقت و سلیقه و شفافیت ندارند، اما این فرصتی است برای یک بار دیگر دیدن‌شان. در حال تعارف یک بشقاب برنج در بازار، یا یک قرار شبانه در کافه‌ای در اصفهان. از هر طبقه و نژاد و فرهنگ، و بی هیچ مرزی. در کنار هم. طرحی از ایران فردا. وقتی مردمی از کشوری دیگر به ما، مردم نگاه می‌کنند و از میان داده‌های فرهنگی دیگر، زیبایی‌های‌مان را می‌بینند. با تماشای این تصاویر، و خواندن نظرهای عکاس و مردم آمریکا (و احتمالا چند کامنت از دیگر مردم دنیا)، با لذت، اشک ریختم. بهترین محصول رسانه‌ای که در چند وقت اخیر دیده‌ام. ممنون از فراهم‌آورندگان‌اش.انتشار این عکس‌ها همچنین به بهانه‌ی افتتاح کافه‌ی تازه‌ای هم هست که به زودی عنوان‌اش را به مردم اعلام خواهیم کرد...

پیتزا در ایران زمان هخامنشی !

• 
  
• دانستنیهای جهان

نام پیتزا با نام ایتالیا و شهر ناپل گره خورده است. اما این غذای پرطرف‌دار راه درازی را پیمود تا به یک غذای جهانی تبدیل شد.سربازان داریوش (۴۸۶-۵۲۱ پیش از میلاد) نوعی نان پهن را روی سپرهای خود می‌پختند و روی آن را با پنیر و خرما می‌پوشاندند. یونانی‌ها پختن چنین نان‌هایی را از ایرانیان آموختند. این نان از یونان به روم رفت و در جنوب ایتالیا معمول شد.

۳۰۰ سال پیش از میلاد، یک مورخ رومی به نام Marcus Porcius Cato در کتاب خود نوشت: “گردی پهنی از خمیر که با روغن زیتون، سبزی و عسل پوشیده شده و روی سنگ پخته می‌شود” این نشان می‌دهد که رومی‌ها به پیتزا علاقه‌ داشته‌اند و آن را با فرهنگ غذایی خود سازگار کرده‌ بودند؛ چرا که روغن زیتون در روم بسیار معمول بود.