کمک ندانسته نفوذگران به سازمان‌ امنیت آمریکا

یکی از این مجموعه اطلاعات به دست آمده از نفوذگران توسط ائتلاف Five Eyes – سازمانهای امنیتی دولتهای آمریکا، کانادا، انگلیس، استرالیا و نیوزلند – با اسم رمز INTOLERANT شناخته می شده است.

سازمان امنیت ملی آمریکا و سازمان های امنیتی همکار در دیگر کشورهای غربی، داده های سرقت شده توسط نفوذگران عادی و دولتی را برای یافتن اطلاعات مفید و سودمند، رصد و شنود می کنند.

به گزارش تکنـــــــــــــــازدانلود: این خبر که توسط سایت خبری The Intercept منتشر شده، بر اساس مدارکی است که توسط افشاگر مشهور آمریکایی Edward Snowden به بیرون درز کرده است.

علیرغم هشدارهای مکرر نهادهای دولتی در خصوص خطر نفوذگران و تلاش برای به دادگاه کشیدن این مجرمان، این اسناد نشان می دهد که سازمانهای امنیتی هر زمان که منافع آنها اقتضا کند، از هیچ روشی برای دست یافتن به اطلاعات مورد نظرشان دریغ نمی کنند.

“نفوذگران ایمیل های برخی از افراد و سازمانهایی را که ما تحت نظر داریم، سرقت می کنند. با زیر نظر گرفتن این نفوذگران، اول اینکه خودمان به آن ایمیل‌ها دسترسی پیدا می کنیم و دوم اینکه متوجه می شویم چه کسی هک شده است” این صفحه ای از یک پایگاه خبری (Wiki) داخلی است که توسط این سازمانهای امنیتی استفاده می شده و آخرین ویرایش آن به سال ۲۰۱۲ باز می گردد.

یکی از این مجموعه اطلاعات به دست آمده از نفوذگران توسط ائتلاف Five Eyes – سازمانهای امنیتی دولتهای آمریکا، کانادا، انگلیس، استرالیا و نیوزلند – با اسم رمز INTOLERANT شناخته می شده است. بر طبق اسناد افشا شده توسط Edward Snowden، مجموعه اطلاعات INTOLERANT بسیار سازمان یافته بوده و علاوه بر توضیحات کامل، هر رویداد به نحوی برچسب گذاری می شده تا درجه اهمیت قربانی از طریق آن قابل تشخیص باشد.

به نقل از شبکه گستر, مدافعان حقوق بشر در کشور چین و نماینده ویژه اتحادیه اروپا در افغانستان از جمله اهدافی بوده اند که اطلاعات سرقت شده از آنها در مجموعه اطلاعاتی INOLERANT مشاهده و شناسایی شده است. تحقیقات نشان می دهد که همزمان با جمع آوری اطلاعات INTOLERANT توسط سازمانهای امنیتی غربی، این نهادها و فعالان اجتماعی، قربانیان حملات یک گروه نفوذگر چینی با حمایت دولت چین بوده اند.

علاوه بر جمع آوری اطلاعات از طریق نفوذگران، در عملیاتی تحت عنوان LOVELY HORSE، سازمان های امنیتی سایت های اجتماعی و خبری، نظیر Twitter و همچنین نوشته های محققان امنیتی صاحب نام را بر روی وبلاگ‌ آنها، مورد رصد قرار می دادند. این روش جمع آوری اطلاعات با نام OSINT نیز شناخته می شود.